تاثیر فعالیت برون گرا بر برخی از شاخص های التهابی و فاکتورهای انعقاد خون افراد غیر فعال

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرتمرین برون گرا بر برخی از شاخص های التهابی و فاکتورهای انعقادی افراد غیر فعال بود.12 مرد سالم و غیر سیگاری با میانگین سن (52/0 ±08/ 28 سال) و میانگین وزن ( 65/9 ± 67/77 کیلو گرم ) که به صورت تفریحی فعالیت ورزشی داشته اند انتخاب، و به دو گروه تجربی(6 نفر )وکنترل(6 نفر ) تقسیم شدند. گروه تجربی فعالیت برون گرای خم کردن آرنج را برای 6 دوره با تعداد 8- 10 تکرار(80% یک تکرار بیشینه) و با زمان استراحت 2 دقیقه بین هر دوره اجرا نمودند.گروه کنترل به عنوان گروه sham) ( فقط حرکتی راکه توسط فرد کمکی در مرحله درون گرا برای گروه تجربی انجام می گرفت را با شرایط مشابه اجرا نمودند. خونگیری از آزمودنی ها در شرایط کاملا یکسان در 4 مرحله:30 دقیقه قبل از شروع آزمون، بلافاصله ،2 و 24 ساعت پس از آزمون، به دنبال 10-12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. داده های حاصل با استفاده از روش آماری مناسب شامل اندازه گیری های مکرر، آزمون تعقیبی و t مستقل در سطح معناداری برابر یا کمتر از 5 درصد مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر ck سرمی گروه تجربی بلافاصله، 2 و 24ساعت پس از آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری داشت (به ترتیب 05/0 p=، 024/0 p=و042/0 p=). اختلافck بین دو گروه در مراحل بلافاصله، 2 و 24ساعت پس از آزمون معنادار بود (به ترتیب 001/0 p=،000/0 p=و031/0 p=). مقادیرآنزیم ldh گروه تجربی درمراحل 4گانه دارای اختلاف معناداری نبود. مقادیر ldh تنهادر2 ساعت پس از آزمون (مرحله 3) بین دو گروه معنا دار بود (05/0p= ). نتایج بین گروهی نشان دهنده افزایش معنادار ldh 2 ساعت پس از آزمون است. همچنین اختلاف معناداری در pt فقط در مرحله 2 ساعت با 24 ساعت پس از آزمون درگروه تجربی مشاهده شد (030/0 p?). مقادیرpt درمراحل بلافاصله، 2 و 24 ساعت پس از آزمون بین گروه کنترل و تجربی از کاهش معنا داری برخوردار بود (به ترتیب 038/0 p=، 018/0 p=41/0 p=). مقادیرaptt در گروه تجربی درمراحل24 ساعت پس از آزمون، با پیش آزمون و 2 ساعت با مرحله 24 ساعت پس از آزمون (مرحله3 با4 ) دارای اختلاف معناداری بود (به ترتیب019/0 p=، 045/0 p=). نتایج بین گروهی نیز حاکی از وجود اختلاف معنادار در مقادیرaptt هر سه مرحله: بلافاصله، 2 و 24 ساعت پس از آزمون بین گروه کنترل وتجربی است(به ترتیب 039/0 p=، 000/0 p=000/0 p=). بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر فعالیت مقاومتی برونگرا می تواند موجب آسیب عضلانی،در د و کوفتگی عضلانی تاخیری که به عنوان علائم التهابی کلاسیک حادمطرح می باشند، شده و منجر به فعال شدن دستگاه انعقادی بر پایه کاهش در مقادیر aptt و ptدر افراد غیر فعال شود.